qorxu

is.

1. Gözlənilən və ya yaxınlaşan bir təhlükə qarşısında hasil olan həyəcan halı, dəhşət, təlaş hissi; hövl, xof. Qorxu hissi. Ölüm qorxusu. Qorxudan əsmək. – Yazıq şair qorxudan övrət məsələsini fars və ərəb dilində danışır ki, Ordubad qırmızısaqqalları başa düşməsinlər ki, hay-küy salmasınlar. C. M.. Qapının səsi onu <Xavəri> gələcək qorxusu və çörək dərdinin doğurduğu iztirablardan ayırdı. M. İ.. Qalmamış bu bizim azad diyarda; Nə zindan qorxusu, nə çörək dərdi. S. V.. // Həyəcan, iztirab, təşviş, təlaş. Onların məsum gözlərindən qorxu süzülüb tökülürdü. M. S. O.. Şəmsiyyənin utandığından və qorxusundan bütün bədəninə soyuq bir tər gəldi. M. İ.. İnsan qorxu deyil, qardaşlıq duyur; Körpələr beşikdə rahat uyuyur. S. V.. Qorxuya düşmək – təşvişə düşmək, həyəcana düşmək, qorxmaq. . . Atalarından bir xəbər çıxmadı. Xədicə bərk qorxuya düşmüşdü. S. S. A.. Katib . . bərk qorxuya düşdü, bir neçə vərəqə kağız çıxarıb qabağına qoydu. S. R.. Qorxuya salmaq – təşvişə salmaq, qorxutmaq, həyəcana salmaq.

2. Təhlükə, fəlakət, qəza və başqa qorxulu hadisə ehtimalı. Müharibə qorxusu. Bu gün yağış qorxusu vardır. Daşqın qorxusu azalmışdır. Quraqlıq qorxusu keçdi. – İndi yay günü Mil düzündə azan yolçunun susuzluqdan yanmaq qorxusu yoxdur. İ. Ə..

3. Ehtiyat. Qorxum budur əsər qıla, ey şəh, bu ahlar. S. Ə. Ş..

4. Zərf mənasında: qorxudan. Qorxudan elə bağırdı ki. Qorxudan az qala ürəyi partladı.